TMRD-1119: Осаканың 60 яшьлек хатыны Киотодагы Иннокентий хатыны "Укытучы, мин оялып калдым..."

Беренче фиркадән соң отельгә кире кайтуын көтеп, элек аны югалткан сыйныфташ иде. Ул миңа бераз сөйләшергә теләгәнен әйтте, кунакханәгә бардым. - "Исерткеч эчмәгез һәм сезне сәер итеп хис итмәгез" - Без инде пенсиягә чыктык, сез дә шулай сизмисез" Ләкин бала ошаган рипал-хатынга әйләнгәч, күңелсезләнгән кеше: «Шул вакытта миңа күренсен иде! - Пәрдә өлкәсен мәҗбүриләп ликеп, имезгәннәр, һәм аны Бичо Бичоның ярыкларын ясагыз. - Ул озак вакыт ук студент чакта аңа игелек күрсәткән укытучы белән танышкан, һәм ул вакытта алган китапны кире кайтарырга теләгәнгә, кунакханәгә барырга булды. - Хәзер мин хөрмәтле олымын, мин әни һәм хатын буларак иң яхшысын эшлим" - Чынлап та, иремнең эше таптым..." Укытучының ялкау мотивлары тынгы һәм гаепсез укучының тышкы кыяфәте белән җанландыра..., "Укытучы, мин озакка сузылмыйм, миңа бер тапкыр да эшли аласың!" - Мин аны мәҗбүриләп алып, бөтен дүртесе дә студентны чолгап алгач, "Лектернга бор тотканда синең уйларыңны күз алдына китерә идем", "Юк, мин беркайчан да шул-охшамаган идем", ә оятлы укучы... Ике эпизод яздырылган.