ALDN-239: Каен-каен, хатынымнан күпкә яхшырак... Мегуми Вакацуки

Без хатынымның әти-әнисенә озак вакыт кайттык. Әти-әнием мине ачык кул белән каршы алды. Җыен вакытында, әтием оныгын күреп вакыт дип әйтә башлагач, хатыным кинәт бәхетсез булып, урынын калдырып китте. Мин бутаган әти-әниемгә хатынымның төнлә яшәүдән баш тартуын, аны чакырту файдасыз булуын әйттем. Мин әти-әниемнең күңелемә гафу үтенә идем. Төн уртасында ваннага уянып, әти-әнинең бүлмәсе алдында яктылык акканда туктадым. Коелганда, әти-әнием йөгереп бара иде. Мин аңа карамаска тиеш дип уйладым, ләкин мин җенси ачлыктан интеккәнгә күрә күзләремне алып китә алмадым. Пәрдә ала алмадым, яшерен генә хәлсезләнгәндә, әнием килде. Мин аңа көтәргә куштым һәм көтәргә куштым, чөнки ул эшләмәгәнгә, дөрес? Мин аңа минем белән ярый дидем, улым белән дә мөгамәлә итә башлады.