Tavşanlar, onları sorumlu bir şekilde yetiştireceğim. Yıkılmak üzere olan eski bir kiralık evde, sosyalleşmede iyi olmayan bir adam tavşan yetiştiricisi olarak yaşıyordu. Toplumla iyi ilişki kuramayan sabırsızlık ve çatışma, kendini yırtan bir yalnızlık hissi, tatmin edilemeyen cinsel istek... Adam berrak kalbinde imkansız sanrılar geliştirmeye devam etti ve kurtuluş arayışı içinde bunu düşündü. "Hıçkıra hıçkıra... Momo-chan, sadece beni seven sevimli bir tavşan. Keşke insan olsaydın. O zaman elimden gelenin en iyisini yapabilirim." Yerine getirilemeyecek bir dilekti. Ama gerçek oldu. Adam başını kaldırıp baktığında, tavşan kıza dönüşen Momo'nun yüzünde bir gülümsemeyle orada durduğunu gördü. Sadece kendini seven sevimli bir tavşan. Yalnızlığın iyileşmesi gerekiyordu. Ancak sonunda adam Momo'yu para karşılığında satar. Suçluluk ve pişmanlıktan, çaresiz sefaletten muzdarip bir adam ... Ama yine mucize oldu. Önümde bir tavşan belirdi. Momo'nun son kızı Monaka'ydı. Bir adamın eli gülümseyen sevgili tavşana uzanıyor. Bu bir rüya mı yoksa bir yanılsama mı? Önemli değil. Sadece bıkana kadar kollarımda seninle uyumak istiyorum. Gerçeklik ve yanılsama arasında yaşamak. Yalnız bir adamın istediği bir hayal. Üreme ve kısmiliğinin bir kaydı.