Konijnen, ik zal ze op een verantwoorde manier grootbrengen. In een oud huurhuis dat op instorten stond, leefde een man die niet goed was in socialiseren als konijnenfokker. Ongeduld en conflicten die zich niet goed kunnen verhouden tot de samenleving, een gevoel van eenzaamheid dat zichzelf verscheurt, seksueel verlangen dat niet wordt bevredigd... De man bleef onmogelijke waanideeën cultiveren in zijn heldere hart, en hij dacht erover na op zoek naar verlossing. "Snikken... Momo-chan, een schattig konijn dat alleen van mij houdt. Ik wou dat je een mens was. Dan kan ik mijn best doen." Het was een wens die niet vervuld kon worden. Maar het kwam uit. Toen de man opkeek, zag hij Momo, die was veranderd in een konijnenmeisje, daar staan met een glimlach op haar gezicht. Een schattig konijn dat alleen van zichzelf houdt. Eenzaamheid moest genezen worden. Uiteindelijk verkoopt de man Momo echter voor geld. Een man die lijdt aan schuld en spijt, hulpeloze ellende ... Maar opnieuw gebeurde het wonder. Er verscheen een konijn voor me. Het was Momo's laatste dochter, Monaka. De hand van een man reikt naar het lachende lieve konijn. Is dit een droom of een illusie? Het maakt niet uit. Ik wil gewoon met je in mijn armen slapen tot ik er genoeg van heb. Leven tussen realiteit en waanvoorstelling. Een dagdroom die een eenzame man wilde. Een verslag van zijn fokkerij en partijdigheid.