शाळेत जाण्यासाठी रोज वापरल्या जाणाऱ्या ट्रेनमध्ये मिओ चिकनचे टार्गेट बनली. आवाजाशिवाय रेंगाळणारी हानची बोटं एवढी चांगली वाटतील असं मला वाटलं नव्हतं... थोडक्यात सांगायचं झालं तर हा संपच आहे! - माझ्या डोक्यात ते आवडू नये, पण माझं शरीर ते मागतं... - मी आवाज काढू शकत नव्हतो, पण माझा विश्वासच बसत नव्हता की माझा प्रेमाचा रस ओसंडून वाहत आहे आणि मी दोर ओढत आहे! - जे बांधले गेले आहे ते नशिबाचा लाल धागा नसून प्रेमाच्या रसाचा धागा आहे. आज्ञाधारक बनलेला मिओ एका अशुद्ध नात्यात पडतो आणि आज हान जिथे वाट पाहत आहे त्या ट्रेनमध्ये चढतो.