HUNTA-265: Uppástunga hrekkjusvínsins lét mig líða út í loftið. Það vilja ekki allir vera svona svo það er enginn til að tala við mig. Enginn kannast við tilvist mína. Svo ég yfirgaf bara sæti mitt í smástund, og það var stelpa sat á skrifborðinu mínu, og ég sagði, "Jæja, það er sætið mitt ..."

The bully's suggestion made me feel airborne. Everyone doesn't want to be like that, so there's no one to talk to me. No one recognizes my existence. So I just left my seat for a moment, and there was a girl sitting on my desk, and I said, "Well, that's my seat ..."