Afturkreistingur: 172 Min
Það er orðin lykt af öllum heiminum. Í heimi þar sem stríð, hryðjuverk og árásargirni eru framkvæmd svo opinskátt erum við Japanir, sem höfum verið innrættir í aga og réttlæti, ekkert annað en veikburða fólk á hlið arðráns. Ég trúi ekki að ég sé svona ósanngjörn þegar ég lifi alvarlegu lífi. Hvorki skólinn né foreldrar mínir kenndu mér það. Við, sem höfum verið alin upp við að ná til fólks í neyð og vera gott fólk, og sem höfum neyðst til að lesa út í loftið svo við villumst ekki af sömu brautum og allir aðrir, jafnvel þótt ætlast sé til að við séum við sjálf og einstaklingarnir, erum ekkert annað en tréfígúrur sem hætta að hugsa á neyðartímum. Það hefur alltaf verið eins hjá fólki eins og Giant og á endanum er það mannlegt samfélag þar sem sterkasta fólkið lifir af. Þess vegna er ofbeldisfólk aðeins illt á venjulegum tímum, en það er hughreystandi að vera bandamaður í neyð. Staðall mannréttinda og rangra breytist stöðugt. Hvað með MR? Þrátt fyrir að hann sé djöfulleg manneskja sem endurtekur svona hræðilegar athafnir aftur og aftur, ef hann lendir í vandræðum með andfélagslegum hálfgráum hópi, er hann kannski ekki svo traustvekjandi manneskja. Fyrirlitleg manneskja sem er sama þótt hann brjóti lög og svífst einskis til að ná markmiðum sínum ætti að geta staðið uppi í hárinu á geðveikum. Hins vegar, ólíkt því að horfa á kvikmynd um fyrrverandi CIA umboðsmann sem drepur vondu kallana, er Mr./Fröken líklegt til að útrýma andstæðingum sínum á lævísan hátt sem enginn lofar.