Saki, sem er alltaf sárþjáður vegna of mikillar kynhvöt, er í hita þennan dag af heimastofukennara sonar síns sem kom í heimsókn heim til hennar. Ég verð að vera fjárhaldsmaður hér... Ūķtt ég viti ūađ í höfđinu get ég ekki bælt eđlishvöt mína ađ leita ađ karlmanni. Þegar Saki skilar syni sínum inn í herbergið sitt og er einn með kennaranum sínum í heimastofunni, dregur hún líkama sinn nær sér á meðan hún starir á hana með töfrandi augum.