Afturkreistingur: 125 Min
Kanínur, ég mun ala þær upp á ábyrgan hátt. Í gömlu leiguhúsnæði sem er við það að hrynja býr maður sem er ekki góður í félagsskap og getur aðeins fyrirgefið kanínum hjarta sitt. Hann náði varla endum saman með litlum tekjum sem hann hafði af því að vera kanínuræktandi og sparifé ömmu sinnar og ekki, en dag einn var hann beðinn af leigusala um að borga leigu. Mér semur ekki vel við samfélagið, ég get ekki tengst öðrum vel. Ég kann ekki að fá fólk til að brosa. Ég var ávíttur og hæddur fyrir mannúð slíks manns og ég neyddist til að flýta mér að ala upp kanínur ef slíkt gæti grætt peninga. Streita og óánægð kynhvöt sem safnast upp á hverjum degi. Maðurinn heldur áfram að ala á ómögulegum ranghugmyndum í lokahuga sínum og hugsar um hjálpræði. "Sobbing ... Momo-chan, sætur kanína sem elskar aðeins mig. Ég vildi að þú værir mannlegur. Þá get ég gert mitt besta." Það var ósk sem ekki var hægt að uppfylla. En þegar maðurinn leit upp sá hann kanínustelpu standa þarna með bros á vör. Er þetta draumur eða blekking? Það skiptir ekki máli. Ég vil bara sofa með þig í örmum mínum þangað til ég fæ leið á því. Einmana maður sem getur ekki byggt upp gott samband við manneskjur lifir milli raunveruleika og blekkingar í nokkra daga eins og dagdraumur. Skrá yfir ræktun þess og hlutdrægni.