DFE-074: Dķttir mín er ađ borđa hann. Miiro Momosaki

"Gleymdu móður þinni sem yfirgaf þig," segir hann, hylur mig og hristir mjaðmirnar í óðagoti. Fyrir tveimur árum, ūegar pabbi féll í viđskiptum og komst í miklar skuldir, fķr mamma ađ heiman ūví hún ūoldi ekki svona líf. Pabbi hataði mömmu og bannaði mér að hitta mömmu. Lífið varð ekki betra og þegar ég náði tímamótum krafðist pabbi þess að ég seldi líkama minn. Það er eðlilegt að fjölskyldur hjálpist að. "Pabbi kennir þér í fyrsta sinn," nauðgaði hún mér með valdi og ég var heigull svo ég átti ekki annarra kosta völ en að hlýða meðan ég grét. Þegar mér var hent út af körlum viðskiptavinarins og ég kvartaði yfir því að ég vildi þetta ekki lengur, faðmaði ég það og var nauðgað aftur og sagði: "Ég gerði mitt besta." Í skólanum er honum óheimilt að taka þátt í klúbbastarfi eða eignast vini og hann neyðist til að eiga við pabba sinn og viðskiptavini á hverjum degi. Á helvítis dögum bólgnar svartur gröftur innra með mér. Kannski verður það auðveldara ef það springur einn daginn og hverfur. Í slíku tilviki