DFE-065: મારી દીકરી તે ખાઈ રહી છે. મીનામી ત્સુબાસા

એક સ્ત્રીની માતા અને એક પારિવારિક પુત્રી. મારી માતાની ભાવના, જેને મારા પિતા દ્વારા રોજેરોજ ત્રાસ આપવામાં આવતો હતો, માર મારવામાં આવતો હતો અને તેને નબળો પાડવામાં આવતો હતો, તે છૂટાછેડાને આખરી ઓપ આપવામાં આવ્યો ત્યાં સુધીમાં તો ઘણા સમયથી તૂટી ગયો હતો. હું તેની સાથે રડવા અને લલચાવવાને બદલે, તે એક વર્તુળ હતું જેમાં હું મારી માતાને બચાવનારા એક મિત્ર દ્વારા પરિચય કરાવ્યા પછી જોડાયો. મારી મમ્મીનો ચહેરો દરેક મુલાકાત સાથે ચમકતો જોઈને મને રાહત થઈ હતી, પરંતુ જેમ જેમ તે એસોસિયેશનની પ્રવૃત્તિઓ પ્રત્યે વધુ ને વધુ ભ્રમિત થતી ગઈ તેમ તેમ કૌટુંબિક બજેટ વધુ ને વધુ તંગ બનતું ગયું. એક દિવસ, મારી માતાએ મને નમન કર્યું કારણ કે મને તેની ખૂબ જ જરૂર હતી, અને મેં પૈસાના બદલામાં જે માણસને જાણતો ન હતો તેને મારું કૌમાર્ય ઓફર કર્યું. પીડા અને આંસુને કારણે મને તેના વિશે વધારે યાદ નથી, પરંતુ મેં વિચાર્યું કે જો તે મારી માતાને બચાવશે, તો તે ફક્ત એક જ વાર હશે. થોડા મહિના પછી, મારી માએ ફરીથી પોતાનું માથું નમાવીને ક્ષમાયાચનાભરી નજરે જોયું. "ચાલો, આ વખતે આ પૈસાથી સાથે મળીને ખુશ રહીએ." મારી માએ મને ભેટી પડી, તેને મળેલા પૈસા પડાવી લીધા અને મને છોડીને જતી રહી. મારા માથાના પાછળના ભાગ તરફ જોતી વખતે, હું હમણાં જ મળેલા એક વૃદ્ધ માણસ દ્વારા મારા આખા શરીર પર સ્ટ્રોક મારવામાં આવ્યો. "મમ્મી, આ જ એક માત્ર રસ્તો છે." કહીને તેણે દરવાજો બંધ કર્યો અને પાછળ જોયા વિના જ ચાલી ગઈ. જ્યારે છોકરી, જે તેના પરિવાર માટે તેના હૃદયને મારી નાખે છે અને ફક્ત સમય પસાર થવાનું સહન કરે છે, ત્યારે તે માણસના અવિરત ત્રાસ, હાંફતા અને ડૂસકાં ભરતા ઓવરફ્લોને વશ થઈ જાય છે. એક ગરીબ છોકરીની વાર્તા જેનો ઉપયોગ પુખ્ત વયના લોકો દ્વારા કરવામાં આવે છે જે ખૂબ જ સ્કમ્મી છે.