Eg læt konu mína og barn á bygd og eri einsamallur/einsamøll. Júst sum eg venja meg við hendan lívsstílin, flutti ein ungur kvinna inn við síðuna av. Hon var ein virkin sjúkrarøktarfrøðingur. Frástøðun millum okkum var stutt av at leita ráð hjá soni mínum, sum býr langt burtur. Hóast eg visti, at tað ikki var gott, fór eg at hugsa um hana sum eina kvinnu. Sum um hon er í ferð við at siga, at hon bjóðaði mær, meðan hon sigur, "Eg eri øvundsjúkur/øvundsjúk av konu míni, sum ein sovorðin fittur persónur er maður mín.