"Latið okkum vera sum par til í morgin," segði gentan, at eg fór út við tíðini, tá ið eg gjørdi av at fara aftur til bygd og breyt. Teir/tær/tey báðir/báðar/bæði hugsaðu um at giftast í hjarta sínum, men eg hevði eitt stórt hol í hjarta mínum og beinanvegin giftist kvinnuni, sum eg hitti eftir. Tríggir ár seinni. Eg gekk í einum løginum býi við eini snildfon í einari hond at taka ein steðg, meðan eg sá út til ein dag á mínum seinasta degi, tá ið eg knappliga tosaði við eina kvinnu. Tá ið eg vendi mær, stóð hon har við størstu kenslu av mínum lívi.