Einasti persónurin, sum eg elskaði mest í lívinum, var mín lærari, bæði áðrenn og eftir. - eg gjørdist við barn eftir at hava verið vaginal skotin fleiri ferðir. Lærarin bað meg detta, men eg føddi. Trýr/trúgvið, at tú/kanst/kunnu giftast. Men tað var tveitt burtur. Eg kundi ikki ala meg sjálvan/sjálva, tí foreldur míni misskiltu meg, og í endanum, lærarin tók barnið og eg rann avstað. Tað eru 10 ár síðani tá. Lærarin kom framman fyri mær aftur.