Mao, ein vøkur forseti. Hon hevur eitt gott umdømi fyri sítt frálíka arbeiði, men hon hevur eitt ringt fortíð, sum hon ikki vil hava nakran at vita. Tey einasta fólkið, sum halda loyndarmálið, eru menn í rúminum. Eg havi ringt til hennara fleiri ferðir, tók sær dælt av hennara veikleikar og spældi við hana nógv. Av tí at hon ikki vildi hava sítt loyndarmál at vera fyri, hevði Mao einki annað val enn at lata seg upp. Líka mikið hvussu resolute ella vanvirðing, eru tey, teirra sanna lyndi, og tey eru reviled fyri teirra fákunna. - Á leið av sorg síni var hon so full, at hon var misnýttir og háðaði framman fyri myndatólið.