Øll genta hava upplivað horn. - tá eg var ósekur/ósek og hevði ikki kynsligt vitan enn, legði eg til merkis, at tað var gott at sláa á horninum, sum hendi. Sum tað er, so flyti eg spakuliga hips og rub hornið á borðinum aftur, og eg eri álopin av eini gleði, sum eg ongantíð havi upplivað fyrr. Av tí at tá tykist tað ikki at vera nakrar fáar gentur, sum stjala eyguni á fólki og geva sær far um horn. Tá ið tú/hevur/hava smakkað tað, kann eingin steðga hesum huginum!