Hibiki's maður, sum er mjúkur at sigla til arbeiðis og familju, er knappliga dømdur til at hvíla seg. Hibiki fer til fyritøkuna at hava eina beinleiðis samrøðu við mann sín, sum fellur inn í latiðhargy. Hann lovar sær sjálvum at halga seg til manningin, sum hevur pínu í lægri helvt av kroppinum, orsakað av kroppinum, um hann tekur seg aftur, hóast hann tekur seg aftur, hóast hann er í vanda. Hóast tað, at hann kláraði at tryggja eitt lyfti, var sjálvt maðurin, sum varð dømdur til at hvíla seg hesa tíðina. Av tí at teir/tær/tey báðir/báðar/bæði fara at falla, sum tað er, fríggjaðu teir/tær/tey meira ynski til Hibiki. Hóast hann er ørkymlaður, vísir hann seg sjálvan at seta seg inn.