Makoto var órógvaður av tí ræðuliga røddini á mammu síni, Miki, sum kundi hoyrast úr kamarinum. Hon var greið yvir, at foreldur hennara ætlaðu at hava eitt nýtt barn, men hon hevði ikki hug at stuðla teimum. Tað, sum er ikki gleðin av at hava eina nýggja familju, men øvundsjúkur av pápa mínum, sum ger mammu mína at gera eina so ræðuliga rødd. Og tað var ein týtur, sum eg ikki vildi geva mammu míni. Hvørja ferð eg lurti eftir røddunum hjá foreldrunum um náttina, gerast mín distort tankar. Og at enda.