Mær dámar ikki at vera tesed av gentum alla tíðina í skúlanum, so eg nokta at fara í skúla! Worried gals kom til mín! Tá ið eg bað hann koma heim fleiri ferðir og fara heim, segði hann, at hann var "cheeky" og gav mær skyldina! Ji Po, oyru, nipples! - teir/tær/tey báðir/báðar/bæði geva mær skyldina fyri ymisk ting! Tað kennist so gott, at eg eri um at vera beinanvegin. Men aftur og aftur, steðga! Men tá eg endiliga ikki tordi tað og skeyt tað, skeyt eg so nógv, at eg ongantíð hevði sæð tað sjálvur/sjálv! gals, sum sá tað.