"Tað er einkai við síðuna av, men. Kanst/kunnu tú/verða verandi eina løtu?" Tað var brádliga. Tann undurfulli konain við síðuna av, sum altíð heilsar mær við einum bjart smíli, er nú framman fyri mær í einum ræðuligum útsjónd. Miki kundi ikki sleppa av við hennara vana at dáma menn frá tí, og endiliga var hon funnin út, og hon var tveittur út úr húsinum. Hann rann út úr húsunum við klæðum sínum, men hann hevði ongastaðni at fara, so hann bankaði á hurðina hjá grannanum. Á øðrum hond, maðurin, sum býr við síðuna av Miki, men hann er drigin at Miki's unbridled eros, sum bjóðar kroppin sum ein løn.