Eg ringdi til eina væl umtókta kvinnu við eini høgari tign í Deriheru, sum dugir at skjóta sjónbond. Sneið/Sneiðið sjónbandið frá staðnum, har tú/letur/lata úthurðina upp og taka alt! Tað, sum sá út til, var ein eldri systir við einum fittum smíli. Tá ið hon smílist, sær hon dupult tenn, sum er sera fitt. Sissandi luftin, sum hon exudes. Eg sá beinanvegin, at tað var best umtókt. Í roynd og veru er alt í lagi at spæla, og tey fara at tæna tær, sum tú/hevur/hava sagt! Áh, ein góð genta. Mær dámdi tað so nógv, at eg tilnevnaði tað aftur ein dag afturat í staðin! Hvat er so gott við tí? Tað er tí, at tað fer at lata teg/tykkum/tygum aftur við einum opi! Av tí at hon var í sínum viðkvæmu kroppi, var hon trong, og hon var eigarin av einum kendum instrumenti, sum fekk hana at kenna seg væl í løtuni, hon setti hana í. Eg eri keddur/kedd um hana, sum fekk meg at kenna meg væl á ymsar mátar, men eg vil vinna lummanum.