Tað er eitt hálvt ár síðani, at eg byrjaði at ganga saman við stjóranum. Av tí at pápi mín var tíðliga, var eg drigin at hansara masculinity, men hann var bara fittur í fyrstuni. Tá ið hann búði semi-cohabiting við Slurz, fór hann so líðandi at síggja bara sín sanna lyndi og andstyggiligt. Men eg eri longu framman fyri Arasa. Eg spurdi meg sjálvan/sjálva, um eg skuldi halda fram soleiðis, men eg helt fram at hava eitt hálvt samband, sum eg var sópar burtur. Tað var beint áðrenn hatta.