"Latið okkum gloyma í dag," mutlaði hon fyri seg sjálva, sum hon turkaði seg av skotinum. Hin veitslan er sjeikurin hjá dóttur míni, sum vitjaði, meðan dóttir mín er fráveru. Tað var einki, sum hann kundi gera við tað, tá ið hann knappliga var álopin og setti seg niður av ungdóminum. Eg mátti gera okkurt, sum ikki hendi fyri dóttur mína. Emi gjørdi av at gloyma og fór aftur til lívið. - Tó, kroppurin, sum vardi við minni um at vera hildin í einum sterkum armi og stakk við einum ungum armi, síðan tann dagin. Emi er stríð millum sínar kenslur fyri dóttur sína og hennara kvinnu. Tá kom sjeikin hjá dóttur míni aftur. * innihaldið av upptøkuni kann vera treytað av útgongdini.