Maður mín var fittur og glaður í lívinum, men eg føldi, at okkurt mangla. Ein dag fekk eg eina telefon uppringing. Hin veitslan var eldri í skúlanum og mín fyrsta kærleika. Hvørja ferð hann tosaði við meg, vann hjarta mítt, og eg minti um hasar dagarnar. Eg fekk ikki hug til hansara kenslur fyri honum, og eg gjørdi av at hitta mann mín, hóast eg helt tað vera ringt.