Tá ið eg var næmingur, var eg hugtikin av tí, sum eg hevði gjørt, so eg fór upp á skrivstovuna, og eg vildi síggja tað aftur, so eg fór at síggja tað aftur, so eg tók hetta arbeiðið aftur. Sjálvt við sama nummari av denierum, vísir tað eitt annað mál hvønn morgun, middag og nátt orsakað av beinunum og tað, sum er av venjing. Fyri meg hava svart trongir altíð verið mildur, fitt og onkuntíð gera meg fjálturstungin. Slíkar svartir eru ómótilig. Eg vil fegin hava teg/tykkum at vera við síðuna av mær alla tíðina. Kanst/kunnu tú/gerast vinur tín/tykkara og kærleika.