"Eg vil fegin taka yvir lækna hjá familjuni hjá familjuni," Oda, ein stríð lesandi, altíð tykist at njóta at tosa um hansara dreymar. Eg var drigin at honum smáum av smáum. Tó, hóast vit vóru í sama læknaskúlanum, høvdu vit ongantíð tosað við hvønn annan fyrr. Eg vildi fegin hava ein møguleika, so eg arbeiddi upp til at læna honum eina viðmerking, tá ið hann var ov seinur til tíman. Hetta kom mær nærri at honum. Faster enn væntað.