Eg kom við treytum aftur til mín heimbý, sum eg hevði ongar ætlanir um at fara aftur, út úr árstíðinum. Tá ið hann gongur ígjøgnum parkina, har hann plagdi at spæla nógv, immersed í sentimentality, hittir hann eina kvinnu aftur. Hasin persónurin var mín barndómur og eldri, harra/Ms. Fyrsta kærleikin, sum mær altíð hevur dámt, er vorðin onkur, sum er vorðin tíð. Tað er tí, eg ikki vildi koma aftur til mín heimbý. Móttur fyri mínum kenslum, fór hendurnar á klokkuni ífidelity byrjaði at flyta seg spakuliga.