Øll heimurin er vorðin luktandi. Í einum heimi, har kríggj, og ágangandi verða framd, so opin, vit Japan, sum hava verið í einum heimi, sum hava verið í einum heimi, og rættvísi, eru einki annað enn veik fólk á síðuni av nýtum. Eg fái meg ikki at trúgva, at eg eri so órímilig, tá eg búgvi í álvara. Hvørki skúlin ella foreldur míni lærdu meg hatta. Vit, sum hava verið vaks upp til at røkka fólki, og eru fitt fólk, og sum hava verið noydd at lesa luftina, so at vit ikki eru noydd at lesa luft, hóast vit ikki eru noydd at vera okkum sjálvi og individual, eru einki annað enn træen figurines, sum steðga við at hugsa um. Tað hevur altíð verið tað sama fyri fólk sum Giant, og í endanum, tað er menniskja, har tey sterku fólk yvirliva. Tí eru harðlig fólk bara ónd í vanligum tíðum, men tað er reassur at vera ein ally í eini neyðstøðu. standardin av menniskja og skeivt broytist alla tíðina. Hvat við harra./Ms.? Hóast hann er ein devilur persónur, sum endurtaka so ræðuligt, og aftur, um hann kemur í trupulleikar við einum anti-tum bólki, kann hann ikki vera ein sovorðin reassur persónur. Ein vanvirðandi persónur, sum ikki leggur í, um hann brýtur lógina og steðgar við ongum at náa sínum málum, skuldi verið førur fyri at standa upp til øru. Tó, ólíkur at hyggja at einum filmi um ein fyrrverandi CIA, sum drepur ringar dreingir, harra/Ms. er sannlíkt, at hann er í einum ísidious hátt, sum eingin rósir.