Av tí at familjan var, endaði eg við at vera heima hjá manni mínum, og eg vildi veruliga ikki fara, men eg kundi ikki lata vera við at fara. Eg eri ikki barn. Alt, sum eg má gera, er at tola tað. Ein andstyggiligur beiggi, sum hyggur at mær. - eg kann ikki fyrigeva kroppin hjá manni mínum, sum hatar meg til deyða. Ta náttina, tá øll skyldfólkini savna. Ein blóma, sum verður vátur við óbrúki. - hóast tað eru øll skyldfólk tætt við, sexin av eini ørkymlaðum kvinnu, sum datt við beiggja sínum, sum datt við beiggja sínum.