- systir mín-in-law, sum vil royna, um eg veruliga kenni meg væl, er tað so gott, at eg eri so góður/góð, at eg eri so góður/góð, at eg eri á verge av at siga! Men tað hevði enda skjótt, og hóast eg kendi meg nóg væl, sum tað var, so skumpaði eg tað burtur og segði, "Tað er ikki serliga gott," og eg fekk systur mína at siga, "Er tað ikki gott fyri at kenna tað?" Síðani segði hann: "Eg vil hava teg/tykkum/tygum at seta tað í veruleikanum og kanna tað"!