Fyritøkan, har maður mín var, sum eg hevði gjørt, var umvælt. Tá ið eg giftist aftur, fekk eg meg væl saman, men eftir at eg var hvíld, tosaði eg ikki so mikið sum við hann. Men orsøkin var eg. Í roynd og veru sá hann ikki út til at vera áhugaður í at gera nakað, tí hann kundi ikki tykjast at fáa meg úr høvdinum. Eg fekk synd í honum og gjørdi av at gera hansara ynski.