"Tú/. Orsaka. Eg haldi ikki, at eg fari at kunna fara heim í dag, tí eg arbeiði yvir fyrr enn um morgunin. Tað vóru nógvir møguleikar at arbeiða yvir til seint á kvøldi, og eg var ofta einsamallur/einsamøll á skrivstovuni. Tá vóru fitt orð teskaði við meg, og eg var ófaithfult. - bara tí hon var sópar av fyribils kenslum, heldur parlagið fram við at vera nú. Hvørja ferð eg komi í samband við blíðskapin hjá manni mínum, sum stuðla mær, so kenni eg meg sum um, at eg eri knústur/knúst av ósi. Fóturin av doom vóru javnt nærkast.