Shuri var preced av manni sínum og búði saman við dóttur síni. Dóttir mín giftist í fjør, og nú búgvi eg saman við dóttur míni og manni hennara. Dóttirin og maður hennara gjørdu marital virksemi á aðru hædd. Tá ið hann hoyrdi hatta, Shuri, sum var í estrus, var ugga seg sjálva. Tó, eftir eina løtu var ljóðið ikki longur hoyrt. Ein dag ringir Shuri út til hennara tunga son. - sonur hennara helt, at hon ikki var góð við tað og kundi ikki bjóða dóttur síni. "Latið okkum vita, um tú ikki dugir tað væl?" Eg helt, tað var eitt sindur tá.