Í fleiri ár eftir at eg giftist konu míni, Marina, arbeiddi eg fyri eina fyritøku. Tá ið eg sá, at eg ikki hevði verið førur/før fyri at framleiða úrslit, sjálvt eftir nógv ár at fara upp í fyritøkuna, harra egkeda, gav mær eitt stórt arbeiði. Eg var eldhugaður/elskulig um at arbeiða saman við upp-and- og komandi fotografur. Og um dagin var eg als ikki í samband við kvinnuna, og var noyddur/noydd at seta meg inn í eitt predicament. Eg fann ikki eitt vika modell, og tíðin fór júst framvið. Harra Ikeda var kensluleysur við meg.