Líka síðani hon gjørdi av at búgva saman við dóttur síni, mayu, var maður hennara stúrin av hennara lekur. - kamarið, sum eg hugdi at gera okkurt við yvirfloyðunum. Tað, sum eg glimpsaði, var ein vakrari kroppur, enn eg hevði ímyndað mær. Ein ósømilig kroppur, sum stendur týðiliga í tí vakra stóra, sum tykjast at skræða rætt í løtuni. Ein tættur skógur, sum ikki kann krógvast av lítillátin. - hon var hjálparleysur av kroppinum av einum ráum saliva.