Ver/verið ov nógvur/sjálv, legði/leggja tú//tygum ov nógv á bringuna, sum er ov verjuleyst. Frá eini ávísar tíð vóru eyguni hjá mær glud til Maria, ein gift kvinna, sum býr við síðuna av húsum hennara. - Og ein dag, Maria, sum gloymir at læsa hurðina og sýgur heima, falla hennara orsøk og álop. Tíggju minuttir seinni, tá ið tað var liðugt, hevði Maria eitt ótta, uttan so at hon var bangin fyri mær, sum var plágaður av skuldarkenslu. Dagin eftir fór eg úr húsum hennara, so eg ikki skuldi verða fangaður, men sum væntað, var eg steðgað av Maria, sum bíðaði.