Eg arbeiddi sum sølu umboð í eini gerð í Tokyo, og eg fekk boð um at vera næst til eina verksmiðju í forstaðinum orsakað av arbeiði. Eg var sera vónsvikin, tí eg var næst til eina bygd, har eg hevði trupult við at fara út um náttina, og enntá á staðnum, har eg var til staðar, var eg í ferð við at fara til arbeiðis. Ein dag, tá ið eg fór tíðliga til arbeiðis, legði eg merki til mín part-time konu, Minami, sum arbeiðir tíðliga um morgunin. Eg sá tað ikki so mikið sum í vanligum arbeiði, men eg var enn ungur/ung og sveittan og trongur kroppur tóktist at vera júst rætt fyri at drepa tíð.