Tá ið eg var næmingur, var eg væl umtókt kortini, men tá eg gjørdist limur í samfelagnum, vóru vinir mínir, sum vóru tætt við meg, og flutti avstað, og eg gjørdist ein keðiligur maður. Ein dag var eg nærkaðist av Iionna, sum eg ikki kendi aftur, á síðuni av vegnum. Kvinnan var ein barndómur vinur, sum viðgekk mær fyri 10 árum síðani. Tað var eingin vestige av tíðini, tá hon var edrú og hevði smá bróst, og hon hevði sett seg inn í eina vøkur, busty, og eggjandi gift kvinna. Ta náttina, Hina, sum rann avstað frá húsum við manni sínum og konu síni, vitjaði húsini hjá mær við ongum at líta á.