Reiko var ovurfegin um at hava ein reunion við sínum næmingum, sum vóru reunit fyri fyrstu ferð í 15 ár, men hon kendi seg eitt sindur einsamallur um teirra vøkstur. Á veg aftur hittir hann Kashiwagi, ein fyrrverandi næmingur, sum var við honum. Og tey bæði, sum vóru spent um minni. Reiko, sum varð skelkaður av Kashiwagi's álvarsligari játta, at varliga gongur, sigur seg sjálva, at hon er tann løtu, sum var í sake og entrusts seg sjálva. Reiko druknar í gleði fyri fyrstu ferð, at hon ikki kendi seg saman við manni sínum. - kroppurin við eini djúpari gleði.