Beiggi mín var liðugur við at vitja mann sín á sjúkrahúsinum, knappliga vitjaði meg heima. Kona hansara tók ímóti beiggja sínum at síggja hann fyri fyrstu ferð í langa tíð, men hvat er hansara veruliga endamál. "Tað er gott, um krabbameinið hjá mær ikki er, og um okkurt hendir, so er tað ikki neyðugt at siga mær nakað," segði beiggi mín. "Brother-in-law, nei!" - hon er skumpaði niður og sleikti hana, og meðan hon stendur ímóti, kona hennara reagerar viðkvæmt. "Á nei, mín hipur flyta seg sjálvan!" - Hon er ein kona, sum arbeiðir sum ein hús, sum arbeiðir í einum kenningi, sum maður hennara tók sær av at endurrinda hennara skuld, men sonur hennara hevur eitt illvilja ímóti hesi konuni í tíðini. "Tú plagdi at vera lærari í skúlanum, vart tú ræðuligur/ræðulig tá" "Eg eri veruliga keddur/kedd" "Eg eri sera keddur/kedd" "Tað er í lagi at halda á at vaska, oh ~ tú hevur ein góðan ass" A son, sum fiddles við ovastu buksurnar. - Meðan eg sigi, "Please steðga tí longur!", tá eg sýgur eina stóra inn í konu mína, sum spouts fleiri ferðir, eg rópti "No, nei, oh tað er ótrúligt" og rolls upp. Tveir part eru tikin upp.