Tað eru nøkur ár síðani, eg misti mann mín. Eftir tað, giftist dóttir hennara, og Yuri føldi, at ein byrða var lyfti frá herðarnar. Dóttir mín og maður hennara komu væl saman, og eg hugsaði, at tað var um tíðina hjá teimum at vera ommubørn. Tó ljóðar ljóðið av dóttur síni og gleði virksemi, sum lekur út hvørt kvøld, sum lekur út av hennara ikki. Og Yuri er stúrin um, hvussu góður sonur hennara er, og í loyndum sær út til virksemi hjá dóttur síni og manni hennara og manni hennara.