Tá ið eg byrjaði ein nýggjan skúla og kom inn í skúla, har klubban var, hitti eg harra Hatano, tá eg var stúrin um tað, sum eg vildi gera. Eg varð sligin av einum mildum smíl og gjørdi av at fara upp í svimjiklubban, sum lærarin mælti til. Tað sær út til, at eg eri tann einasti/einasta, og dagar at vaska hylin einsamallur/einsamøll við harra Hatano byrjaði eftir skúla. Eg var hugtikin av t-shirtini, sum bleiv vátur, meðan hann ruddaði og svimjibúnan, sum skar seg inn í krotch.