Filial dóttir og bundin. "Hví tekur tú meg ikki á ein túr, fátækt," flenti tann gamli maðurin, sum hann gleið í hondina á mær. Í næstu tveir dagar verði eg hesin persónurin. Tá ið pápi mín rópti og sló mammu mína, ringdi mamma mín, sum hevði brotið upp við mær, græt og rópti, og kravdi pengar. Ein árliga hending í okkara húsum hvønn mánað. Men tá ið eg endiliga misti sambandið við pápa mín og javnvág í bankanum, fór pápi mín til null, pápi mín var beinleiðis fyri meg. - "Tú/skuldi/skuldu vinna pening í staðin", var eg noyddur/noydd at gera tað fyri mína familju, og um mær ikki dámdi tað, hevði eg vunnið á tí og tað fyri discipline. Tá ið pápi mín var ókeypis, tá ið hann var ørkymlaður, var hann ørkymlaður av og aftur, og tá ið hann var vitni av mammu síni eina ferð, helt hann fast við, at hann var í ferð við at gera tað, "Tað var Saki, sum bjóðaði mær," og mín veiki mamma góðtók tað. At enda, tá pápi mín og mamma mín føddi ein yngri beiggja, steðgaði mamma mín við at hyggja at mær. døgurðaborðið var skilt, har var eingin samrøðu, og eg gjørdist okkurt, sum kom við peningi til mína familju. "Latið okkum gera hann aftur og vøksturin, tað er ein familja," er mamma mín glaður. Hví kann eg ikki vera ein familja, ha? Eg læt eyguni aftur og royndi ikki at hugsa um nakað, men í morgin fór at koma skjótt. Tá ið gentan, sum drap hjarta hennara fyri familju sína og bara endurd, succumbed til mannin hjá manninum, meðan hon græt og græt. Søgan um eina fátæka gentu.