Eg eri álvarsamur/álvarsom, men eg havi gjørt av at læra eina lítla gentu, sum er ein svøk spearman. Um tú/fært/fáa eitt gott úrslit á eini roynd, bara við at undirvísa eitt sindur, fert/fara tú/at siga okkurt láturligt aftur, "Eg fari at geva tær/tykkum/tygum eitt óargaligt útsjónd, "Eg fari at geva tær/tykkum/tygum eitt óargaligt útsjónd, "Eg fari at geva tær/tykkum/tygum eitt gott úrslit, "Eg fari at geva tær/tykkum/tygum eitt gott úrslit, "Eg fari at siga tær/tykkum/tygum eitt sindur, so sigur/siga "Tað er vandamikið, tað er vandamikið, tú fert at siga mær, tí tú ikki vilt lesa, tú fert at taka eina so hond!" Tá ið eg kláraði at taka mær av freistingini, segði eg, "Eg fari ikki at gera hatta, so fari eg ikki at gera hatta. Hetta er einasti mátin, eg kann geva aftur."