"Eg segði, at eg havi brúk fyri autonomy, men mær tørvar ikki hatta," "Eg skilti, at eg kundi ikki síggja mítt skjúrt. Eg síggi einki, eg vil ikki síggja tað. Men mær dámar løtuna", "Eg eri ein luft dukku, eg vil flótandi í luftini", "Eg eri enn bundin. Hjarta mítt pund er meira enn vanligt", eri eg eitt menniskja ella ein dukku? Onkuntíð stúri eg fyri tí. Men til síðst kennist tað gott at vera grotur av einum morbróðir/farbróðir í. Sjálvt um eg spyrji morbróðir/farbróðir/gubbi mín um tað, tekur hann altíð bara í hip. Eg ivist í, hví? "Mei lærdi at gera eitt vaginal skot, og hennara ferð er økt av einum."