Eg kann ikki fara heim, tí eg arbeiði yvir, og kona mín fer frá mær. Tað luktar eitt sindur. Vilt/Vilja tú/fara undir brúsu?" - tá eg var spiltur av orðini hjá mær, harra Sengoku og gav tað til mítt kamar. Eg havi altíð tað gott", uttan at hava gjørt kamarið, tí tað er ikki so, at tað er, at tað ikki er neyðugt. - eg tordi tað ikki bara eina ferð við einum reinum andliti, og eg bankaði tað niður alla náttina. Eg haldi ikki, at eg fari at kunna fara heim eina tíð!