Einasti/einasta niður í kamarið hjá sjeikinum er tann vandamikil maðurin, sum býr við síðuna av. Ein tjúkkur maður við einum vánaligum hugburði, sum av og á roykir í felag, tykist at hyggja hart, tá ið eg vitji hansara kamar, og hansara buksur rødd blandar seg upp í okkara eydnu. Sjálvt um eg gramdi meg til útgongdina fleiri ferðir, gjørdi tað ikki betrast. Vit vóru í trupulleikum, so vit gjørdu av at lurta eftir tí beinleiðis.