Ein dag, tá eg fór at vitja húsini hjá einum vini, væntaði eg ikki, at hann var har. Mamman hjá vini mínum, sum svaraði mær, sendi mær kamarið og segði, "Eg fari at vera aftur skjótt," men tá, ein stórur jarðskjálvti kom fram og vinur mín kundi ikki koma heim. Eg og mamma mín eru einsamallur/einsamøll í rúminum, og framman fyri mær eru stór bróst. Tá ið eg hugdi at tí besta heppin, var vinur mín, sum smíltist og smíltist, sum um hon varnaðist, at eg varnaðist, at eg var ein super frumskóginum.