Eitt hús, sum eg ringdi til at gera okkurt við tað trupla rúmið. Harra Orihara, sum kom, hevði eitt gott smíl, var fitt og bil, og gav mær eina meining av trygd, sum um mamma mín var komin í kamarið hjá mær. Tanaka, sum varð norttur av blíðskapi hjá eini kvinnu fyri fyrstu ferð í langa tíð, var hugtikin av einum skoti og mellowed. - eg kann ikki lata vera við at vera spiltur av harra Orihara ... Kanska sensing slíkar kenslur, Orihara smíltist varliga og teskaði í Tanaka's oyrað. "Um tú ikki hevur nakað ímóti, latum okkum tæna tær meira?"