Hon sigur, at hon hevur upplivað teir seinastu tvey skjótar, og ynski, sum hava verið í hennara týtum. Tá ið eg var í gleði, kom eg at halda, at passivur var eftir í hinari veitslu, var ikki nóg mikið. Meðan hon hugsaði um slíkt, kom hon inn í arbeiðsstovuna og gleði seg til dagsins skjóta, men ... Tað, sum bíðaði eftir mær, var ein harður álop, sum eg hevði einki annað val enn at gera, og eitt nummar av abnormalum, sum ikki gav mær ein møguleika at hugsa.